“Anacığım, Merhaba!” (Gültekin Emre)

Varlık dergisinin Ocak 2015 sayısında, Gültekin Emre, “Şiir Günlüğü” köşesinde “Anacığım, Merhaba!” hakkında yazdı.

Salı. Ülkü Başsoy, Ece Ayhan’ın Mülkiye’den sınıf arkadaşı. Bir dönem yedikleri içtikleri ayrı gitmemiş Ankara’da. Ece Ayhan’ın intihar girişimi, platonik aşkı için arkadaşlarıyla dertleşmeleri ve başka ince ayrıntılarla örülü öğrencilik günleri… Sonra Ülkü Bey’in diplomat olarak ülke ülke dolaşması. Ece Ayhan’ın gidecek bir yeri olmadığından Ankara’yı, İstanbul’u mesken tutuşu. Şairin İsviçre ve Almanya’daki günlerini de eklemeliyiz yurtsuzluğuna. “Anacağım Merthaba!” Ece Ayhan’dan Ülkü Başsoy’a Mektuplar, Kartlar (Ve Yayınevi, 2014). Ülkü Başsoy’un değerlendirmeleri, gözlemleri, mektup ve kartpostallar  Ece Ayhan’ın fazla bilinmeyen dünyasının kapılarını açıyor. Kitapta yer alan mektup ve kartpostallar 1965–1976 yıllarını kapsıyor. “Ece Ayhan’ın askerden, kaymakamlık yaptığı Çardak’tan, hapisten, İstanbul’da bir süre çalıştığı De Yayınevi’nden, beyin ameliyatı için 1974’te gittiği Zürich’ten ve o yıllarda gezdiği çeşitli Avrupa kentlerinden gönderdiği mektuplar ve kartlar…” Üç de şiir yer alıyor bu Ece Ayhan yüklü kitapta: “Selanik”, Benares’in Ölünmüş Kadınları” ve “İstanbul’un Ölünmüş Kadınları”. Kitabın  “Sunu” yazısında bu şiirlere ilişkin ayrıntılı bilgi veriliyor. Ayrıca, ciddi bir arşiv çalışmasıyla çoğu ilk kez günışığına çıkan Ece Ayhan fotoğrafları. Ne diyor Ece Ayhan? “aldırma, yaşam bu, çıkar yol başlangıçta da yoktu ki.” Ülkü Başsoy’un uzunca ve detaylar içeren yazısı Ece Ayhan’ın Ankara’daki öğrencilik günlerine, sonraki dönemlerine, ayrıca başkentteki etkinliklere… de ışık düşürüyor. “Birbirinden ilginç Ece Ayhan portreleri… / Bir portreler galerisi” yani. Yazılış serüvenine, serpilip gelişmesine yakından tanık olduğum “Anacağım, Merhaba!” elimden düşüremediğim kitap, Ece Ayhan şiirlerini yeniden elime almamı sağladı.

Gültekin Emre, Varlık, Ocak 2015

Facebook ile Paylaş

Tweet ile paylaş